estamos, somos, expresámonos

Nace este blogue tras terme asombrado, conmovido e incluso ensoñado a lectura dalgúns dos vosos poemas, das vosas letras, das vosas ansias. Nace nestes tempos revoltos para a lírica en que novamente parece verse vilipendiada, tanto en forma de verso como de prosa como de libre expresión da persoa. Nace porque sodes capaces de poñer nos ollos o brillo que nos falta a aquelas persoas que levamos tempo nestas sendas. Nace porque sodes, estades, existides, pensades...

Nace porque sen as vosas letras o mundo sería menos habitábel.

10 maio 2008

estrañote!!!


Teño frío, necesito un abrazo teu
meu amor, non sei vivir sen ti
xa non quero vivir.

3 comentários:

xenevra disse...

pois pareceume que o texto gritaba por entrar na foto (glups). Se fixen mal, sorry. só tes que eliminar esta imaxe e poñer a que staba.

Respecto ao Haikú... pois iso, cumpre as características requeridas polos xaponeses. Que vou dicir eu, pois??

SilviA*!! disse...

como un bó poema de amor expresa todos os sentimentos que este provoca..
ademais.. demostranos (aos que somos incapaces de chegar a ningún lado sen facer un montón de versos xD) que con unhas liñas abonda..
paréceme rotundo!!
boísimo =)
krte*

->André Ramil Eiriz- disse...

Como ben di Susana un poema non necesita ser moi longo para expresar moito... ti neste conseguixelo!
Saúdos!