as nosas palabras: finou

Nace este blogue tras terme asombrado, conmovido e incluso ensoñado a lectura dalgúns dos vosos poemas, das vosas letras, das vosas ansias. Nace nestes tempos revoltos para a lírica en que novamente parece verse vilipendiada, tanto en forma de verso como de prosa como de libre expresión da persoa. Nace porque sodes capaces de poñer nos ollos o brillo que nos falta a aquelas persoas que levamos tempo nestas sendas. Nace porque sodes, estades, existides, pensades...

Nace porque sen as vosas letras o mundo sería menos habitábel.

29 maio 2008

finou

Remata

ninguén se da conta.

Aquela ilusión

aquel medo

aquela loita.

E remata

remata sen darnos conta.

E todo

quedará gardado naquel animal con fame

e só alí permanecerá vivo.

Voltarán máis pero,

para nós ningunha coma esta.

O meu animal

lembra

medo,sorrisos e soños.

Lembra que o mellor para levantar as tetas é o Wonderbra

e que os meus ollos

son ollos de outono.

Que está quente

e que

te enfrío.

oa!bueno pois este poema(se se lle pode chamar así) vai dedicado os nosos esforzos por a semana de poesía.Quedoume un pouco pelota pero...non lle podo facer nada!!!xdxd
un saudiño a todos

beladurminte*

Nenhum comentário:

Postar um comentário