Estaba chovendo
mentres a nena choraba...
Chovía, e estaba soa, e sen paraugas...
Soa, pero así ninguén sabería que estaba chorando...
Chantada.
Cravada ao chan.
Cos ollos fixos na estrada...
Esperaba.
A nena
críase forte, mais era feble...
Acababa de descubrir que era a súa maior debilidade.
Agora tamén chovía na súa alma...
E así seguía
chorando baixo a choiva...
¿Porque choras nena se es feliz?
Ela tan só quería atopar o seu lugar...
Non sei de onde saiu este poemiña.. pero aquí está!!
(Que conste que a nena aquí presente é feliz.. xD.. Como ben dixo a Ague non fai falla estar triste para escoitar unha canción triste... ;P)
Ánimo rapaces!!
Bicos
mentres a nena choraba...
Chovía, e estaba soa, e sen paraugas...
Soa, pero así ninguén sabería que estaba chorando...
Chantada.
Cravada ao chan.
Cos ollos fixos na estrada...
Esperaba.
A nena
críase forte, mais era feble...
Acababa de descubrir que era a súa maior debilidade.
Agora tamén chovía na súa alma...
E así seguía
chorando baixo a choiva...
¿Porque choras nena se es feliz?
Ela tan só quería atopar o seu lugar...
Non sei de onde saiu este poemiña.. pero aquí está!!
(Que conste que a nena aquí presente é feliz.. xD.. Como ben dixo a Ague non fai falla estar triste para escoitar unha canción triste... ;P)
Ánimo rapaces!!
Bicos
7 comentários:
boas!
qn dixo que había que estar triste para escoitar unha canción triste¿?
non ten nada que ver, como ti acabas de demostrar =)
chover- chorar; chantada-cravada... é verdade que o paralelismo dá moito xogo! xD
encantame o contraste ó longo do poema (forte- feble; choras- es feliz,..)
o poema pareceume precioso! segue así e chegarás moi lonxe!
bikiños!
o comentario está feito (Mirian dixit)
moi boas as dúas ;)))
pos claro q non fai falta estar triste para escoitar unha canción lenta ou "triste",porque eu ogora mesmo estou escoitando unha moi triste e non ten nada que ver con como me sinto!!
do poema pos amin tamen me encanta os contraste..pero sobre todo o feito de que a rapaza estivese chorando o mesmo tempo que chovía..,paréceme super sentimental...non sei como espresalo pero de sócato lin iso e entroume un arrepía....
xa sobra decir...o que me pareceu..jjej **bsiños**
Ai!!k bonito...joo encantoume é precioso de verdade.e que escribes todo tan forte e tan rotundo e a vez tan fraxil e sinxelo!!ek m encantan!!!bueno pitufa sigue ecribindo así que algún día cando publiques un libro e me cruce contigo pola rúa direi coa cabeza ben alta:esa é miña amiga!!!xdxd
un besazo enana
bela durminte(e que senn non me vai,jopetas)
=) grazas monas =) jojo.. xDxD
o de monas vai por elas, ou??
:P:P:P
;))))))
mmm...
siiiiiii (ups!!)
jeje =)
Postar um comentário