Farta de que as verbas
se escapen dos meus beizos
sen razón.
Farta de que me miren
e miren
e non vexan o que sinto.
Farta de ver tanta
inxustiza
pois o mundo é tan cruel...
Farta de que as bágoas
esvaren
sen sentido.
Farta de sentir o aire da culpa
Cada vez que camiño,
báteme nas costas
se escapen dos meus beizos
sen razón.
Farta de que me miren
e miren
e non vexan o que sinto.
Farta de ver tanta
inxustiza
pois o mundo é tan cruel...
Farta de que as bágoas
esvaren
sen sentido.
Farta de sentir o aire da culpa
Cada vez que camiño,
báteme nas costas
...
E cada paso que dou
é outro erro grave...
E cada cousa que desexo
é para min algo inalcanzábel...
Tan só quero ser feliz,
deixademe
ser...
2 comentários:
describe as ganas de ir contracorrente, de sempre pnsar xusto o contrario q os demais. E sen embargo, querer seguir, sen que importe o que digan... s� intentar SEGUIR ADIANTE.
gustame como est� estructurado, o feito de destacar as palabras m�is importantes, e sobretodo, o silenzo do medio...impresionante =)
biki�os!
este poema da unha gran sensación de tristeza e unhas gañas de poder ser como es sin que ninguén cho impida...
estas mu ben!! bueno e arriba ese animo pitufiña!!bicos
Postar um comentário