Existe maior reflexión
sobre min mesma
que a que fago
as tardes de choiva na miña ventá?
Existe maior visión
de nós mesmos
que a que temos
frente do espello?
Non quero que as sombras
do futuro me deboren
Que se supón que fago
se o pasado hai que olvidalo
se o presente é inestabel
e o futuro está no aire?
Non quero que o mundo
nos separe, nunca máis.
Dime que ti sempre
ao meu lado vas a estar...
3 comentários:
bueno.. aquí volvemos eu e os meus poemiñas.. ;)..
a verdade é que estou un pouco cansa do meu xeito de escribir.. =(.. vós que pensades dos meus poemas?.. xD..
non sei paréceme que desgasto continuamente os mesmos tópicos..
por iso neste poema penso que cambiei un pouco..
espero que me comentedes moito e me digades o que vos parece..
grazas e moitos bicos =)
gústame o novo enfoque. De todos os xeitos, se te sentes cansa... quizais debamos xa poñer en marcha o obradoirto pra traballarmos os poemas en conxunto ;)
boas!!!
o novo enfoque está ben... pero non opino que os outros sexan pegañentos (como ti mesma dixeches) son... non sei... máxicos! =)
en canto ó obradoiro gustaríame formar parte tamén, coa esperanza de mellorar =)
Bicos!
Postar um comentário