Ti e mais eu,
nunha noite estrelada.
E a lúa observándonos.
Logo chegou o amencer.
Tivémonos que despedir.
Pero nunca poderei esquecer
todo o que esa noite sentín.
Agardo...
Agardo volver a verte
...
só iso,
agardo estar contigo
outra noite estrelada.
nunha noite estrelada.
E a lúa observándonos.
Logo chegou o amencer.
Tivémonos que despedir.
Pero nunca poderei esquecer
todo o que esa noite sentín.
Agardo...
Agardo volver a verte
...
só iso,
agardo estar contigo
outra noite estrelada.
Bueno aquí tendes outro poemiña de MIRIAN (o 2º xa!! imos progresando!! ;))
Espero que lle comentedes moito..
E que os que non virades o outro vos atrevades a pasar po el.. porque seguro que tamén vos gusta!! =) [creo que era "Soidade" e cunha foto dun banco.. se non recordo mal ;)]
Eu marcho xa!!
Bicos :)
4 comentários:
grazas! =)
de nada mona.. para eso estamos, non? =)
que che vou a dicir eu a ti!!
que me pediches que che comentase e aquí me tes!! ;))
o poema paréceme chulísimo..
transmiteme a ausencia dese "amado" e as gañas de que volte ;).. e.. non sei como dicilo.. paréceme que o feito de que a lúa os observase di máis que miles de palabras explicando todo o que estaba a pasar =).. jj..
non sei que máis dicirche que non tes que mellorar.. simplemente.. seguir ;)
bkñssss
Entre os silencios que deixan a ausencia de palabras e as distancias, nacen esperanzados os teus soños de noite estrelada.
jo pos q decir deste poema q xa explica todo!!bueno a verdade e q me encantou porque di as cousas sin dar ningún rodeo...e iso encantam,porque che fai sentir o poema moitisimo máis!!
bcos!!
Postar um comentário