estamos, somos, expresámonos

Nace este blogue tras terme asombrado, conmovido e incluso ensoñado a lectura dalgúns dos vosos poemas, das vosas letras, das vosas ansias. Nace nestes tempos revoltos para a lírica en que novamente parece verse vilipendiada, tanto en forma de verso como de prosa como de libre expresión da persoa. Nace porque sodes capaces de poñer nos ollos o brillo que nos falta a aquelas persoas que levamos tempo nestas sendas. Nace porque sodes, estades, existides, pensades...

Nace porque sen as vosas letras o mundo sería menos habitábel.

29 maio 2008





...eu soñei cunha princesa...
soñei cuns ollos fermosos
con forma de estrela,
soñei cuns ollos verdes profundos...
coma os dela.


soñei con miralos
bicalos
soñei con
poseelos

...


pero dixeronme que verdes,







non riman.

Um comentário:

xenevra disse...

mais as rimas non sempre se perciben nas letras, dalgunha vez hai que acudir aos ollos que as encerran. E que ben rimado está este poema ;))