o noso amor é tan forte
inseparable e cheo dunha forza inagotable
como as ondas do mar que baten
e producen unha espuma como a que se nos fai na boca
de cada un ao xuntar as nosas linguas embravecidas
que se asemelllan á loita de dous leóns furiosos
o noso amor é como unha fonte que nunca deixara de botar auga
sempre será continua e fermosa como es ti,
a auga corre polas pedras como as
miñas mans suorosas de tanta paixón corren
polo teu corpo de princesa en busca da maior felicidade posible
a cal me fai tremer no momento máis interesante para os dous:
ese momento no cal ti e máis eu esgotamos a nosa forza ata o final
coa maior delicadeza e ansia posible.
por que ti es como a auga que corre pola miña boca
como un par de ollos enlouquecidos que non paran de mirarme
ata conseguir o que queren
que é estar contigo toda a miña vida::
pois nada este e poema que o compuxen para unha rapaza que quero moito moitisimo.......
que vos parce?????
a por certo susana podesnos poñer un teu, da tua propia creación!!!!
adeus
bikiños
2 comentários:
guau!!..
non sei a quen lle adicarías ese poema tan bonito!!..
é precioso..
cargado de sentimentos de paixón e de loucura.. =P.. igualiño ca ti!! jj..
e tes razón..
a ver cando susana se atreve a deixarnos un poema dos seus que de seguro son estupendos tamén =)
bicosssssssssssssssss
Paréceme unha pasada a forza que transmite. Case nos deixa ver os corpos suorosos e os sentimentos rebordando. Xenial expresión!!!!
(podo achegar unha suxestión?? é que é un poema con tanta, tanta forza que iso de "o momento máis interesante" produce como unha caída na expresión. Poderías dicilo con outras palabras?? Tal e como o sentes, que non creo que sexa "interesante" ou??)
Es enoooooooorme!!!
Postar um comentário