estamos, somos, expresámonos

Nace este blogue tras terme asombrado, conmovido e incluso ensoñado a lectura dalgúns dos vosos poemas, das vosas letras, das vosas ansias. Nace nestes tempos revoltos para a lírica en que novamente parece verse vilipendiada, tanto en forma de verso como de prosa como de libre expresión da persoa. Nace porque sodes capaces de poñer nos ollos o brillo que nos falta a aquelas persoas que levamos tempo nestas sendas. Nace porque sodes, estades, existides, pensades...

Nace porque sen as vosas letras o mundo sería menos habitábel.

21 maio 2008

sempre xunto a ti



Nunca estou só porque
te levo
na miña cabeza, no meu corazón.
Cando estou durmido soño
contigo
cando estou desperta
penso en ti
se nalgún momento da miña vida me
faltaras,
¿que sería de min?


POIS nada aqui vos deixo outo poemiña que me gusta moito .espero que avos tamén vos guste jejje
veña comentdeme porfa adeus
bikiños

4 comentários:

Anônimo disse...

oas!pos si un poema cheo de paixón. q esta a contar que ata soñando pensa na persoa a quen quere e que non quere perdela senon non sería nada...
mu bonito
1bk

xenevra disse...

xa logras condensar as ideas nas palabras, os sentimentos nas letras, e os soños do que será que non quero que sexa... nos espazos.
Gústame, iso é o que quería dicir.
:))))))

SilviA*!! disse...

pois que dicir gústanme moito os contrastes.. sobretodo o de durmido-esperto..
e en xeral todo o contido!!
non podería engadir nada novo..
moi ben e seguir así!! ;)
besiñossss

Anônimo disse...

a verdade non teño nada novo que engadir =) bueno, si... que me encanta! =)

bicos!