Hoxe dei un gran paso na miña vida...
Non sei si fixen ben ou mal
pero guieime polo corazón...
sen embargo... non estou nin contenta
nin triste…non sei como me sinto…
Xa pasaron seis días ....
e sen embargo...
cada día vexo máis lonxe o meu soño,
cada día teño máis medo a dicir non
e ferir...
non sei que facer...
si seguir esperando
e deixar que o tempo pase..
ou dicir NON...
pero teño medo de equivocarme
e logo arrepentirme.
Non sei si fixen ben ou mal
pero guieime polo corazón...
sen embargo... non estou nin contenta
nin triste…non sei como me sinto…
Xa pasaron seis días ....
e sen embargo...
cada día vexo máis lonxe o meu soño,
cada día teño máis medo a dicir non
e ferir...
non sei que facer...
si seguir esperando
e deixar que o tempo pase..
ou dicir NON...
pero teño medo de equivocarme
e logo arrepentirme.
Ola o poema non é meu, é da Águeda, que me pediu que llo subira, asi que xa sabedes non?? :P a decir que vos parece..
bicos.
4 comentários:
e por que non darlle forma de prosa???
gústame como relato. Que me dis???
si pode ser un relato perfectamente porque o ser unha historia...pero a verdade e que me gusta máis como poema, xa que ten moitos puntos suspensivos...
bueno é a miña opinión..
bicos
que bonito!!!! eu tamén penso que estaría ben escrito todo de seguido.. pero porque non así?
queda moi chulo e vese moi ben.. =)
gústame a forma.. e todo o contido.. paréceme moi bonita a maneira en que expresaches todos eses sentimentos que ás veces te abafan e te fan sentir confusa..
precioso =)
ola!! eu opino igual que Águeda, penso que o poñelo como relato perdería parte do encanto e sentimento que ten, pero para poder opinar mellor sería velo escrito en prosa tamén, asi que, Águeda mans a obra e publicao tamén en prosa :P
biquiños.
Postar um comentário