Amiga

Os poemas non se piden,
Os poemas regálanse.
Non se buscan, encóntranse.
Mais iso non é fácil,
Precísanse sentimentos,
Precísase corazón.
Non o ten todo o mundo,
Ti sí.
Apenas nos coñecíamos,
Pero sempre semellaches distinta,
Distinta ás persoas que te rodeaban,
coas que convives…
Desde o primeiro instante
Semellaches diferente,
Diferente a todos,
Diferente ós falsos.
Cando xa non cría en ninguén,
En nadie.
Apareceches.
Axudáchesme.
Aconselláchesme.
Foches unha amiga,
Unha amiga de verdade

Confiéi en ti.
Apolláchesme cando máis o necesitaba.
Comprendéchesme.
Preocupácheste por min.
Nunca me fallaches.
Sabía que non o farías.




Antes de que todo isto pasase,
Sabía que podía contar contigo,
Sabía que ías ser especial,
Que contigo non ía ser igual.
Igual ca con todos.
Todos semellaban o que non eran,
Pero ti sempre foches ti.
Se ti me enganases,
Se non foses quen decías,
Non volvería confiar en ninguén.
Pero non o fixeches,
Nunca o farás,
Porque ti non es así.


Precisábanse sentimentos:

Amizade.

Confianza.

Sinceridade.

Precisábase corazón:

O teu,

O meu,

O noso.

Iago Seijas