Nace este blogue tras terme asombrado, conmovido e incluso ensoñado a lectura dalgúns dos vosos poemas, das vosas letras, das vosas ansias. Nace nestes tempos revoltos para a lírica en que novamente parece verse vilipendiada, tanto en forma de verso como de prosa como de libre expresión da persoa. Nace porque sodes capaces de poñer nos ollos o brillo que nos falta a aquelas persoas que levamos tempo nestas sendas. Nace porque sodes, estades, existides, pensades...
Nace porque sen as vosas letras o mundo sería menos habitábel.
22 junho 2008
olvido
Onte Decidimos Incitarnos ao Olvido - Ti vaste, E eu sintome mellor.
Porque un día daste de conta de que nada mereceu a pena... Qrvs =)
Um comentário:
Anônimo
disse...
OAS! xa facía q non me pasaba por aqui,pero o ver este grandisimo poema deronme unha ganas de comentar ... é precioso!!de verdade e incrible como en tan poucas palabras se pode expresar tanto sentimento e dunha forma tan clara!!enamoreime de ti silvia!!jajaj
Um comentário:
OAS! xa facía q non me pasaba por aqui,pero o ver este grandisimo poema deronme unha ganas de comentar ...
é precioso!!de verdade e incrible como en tan poucas palabras se pode expresar tanto sentimento e dunha forma tan clara!!enamoreime de ti silvia!!jajaj
bicos e bo veran!!
xao
Postar um comentário