felicidade

Unha felicidade
que moitos pensan que non merezo.
E eu,
que quero seguir loitando.

Cando penso
Que todo perdeu a cor da que antes presumia
Que a miña vida se tronzou en dous
Dous camiños separados e afastados…

Alguén berra o meu nome por detrás e xirome a preguntar…
O sol brila alá arriba
Descubrindo as cores do ceo.. azul, e da herba.. verde.

Pensei…
que morrería daltónica,
ou vendoas sempre en branco e negro…

Como puiden sorrir e ser feliz
Por un intre
Cando se achegou e me dixo…

“Descubrin… que tes os ollos verdes, que bonito”

E así sego recordando aquel día....

((algo escrito xa fai un tempiño..))...