Ela tiña...
.
.
.
.
.
Un mar de auga corrente
no ventre,
nos ollos
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
a cor da espranza...
Espero que vos guste tanto este "poema" como a min ;).. Simplemente saiume.. xD..
A ver se alguén ten tempiño para comentarlle.. xD..
Sorte a todos cos exames!!
Biikiiños!! =)
^^
2 comentários:
fico sen palabras.
Encantoume.
Gústame o xogo cos silencios, o dobre sentido, as cores, a simboloxía do mar, dos ollos, do verde. "ela tiña... a cor da esperanza"
encantoume e super curto pero con eses silencios polo medio...deixan...ee....como un rastro desa auga..non sei é difícil expresalo...
bks
Postar um comentário