estamos, somos, expresámonos

Nace este blogue tras terme asombrado, conmovido e incluso ensoñado a lectura dalgúns dos vosos poemas, das vosas letras, das vosas ansias. Nace nestes tempos revoltos para a lírica en que novamente parece verse vilipendiada, tanto en forma de verso como de prosa como de libre expresión da persoa. Nace porque sodes capaces de poñer nos ollos o brillo que nos falta a aquelas persoas que levamos tempo nestas sendas. Nace porque sodes, estades, existides, pensades...

Nace porque sen as vosas letras o mundo sería menos habitábel.

29 abril 2008

hoxe

Alba

..........................................................................................

hoxe non lembrei,vivín

hoxe vin o mundo nos teus ollos

sorrín sinceiramente

escribinche poemas nos teus beizos

e escoiteiche os monólogos,

non me gusta falar cando me contas historias

adoro escoitarte porque me perdo

porque contas todo co vento.

Hoxe dinche as grazas por decirme o que máis desexaba escoitar:

Tes uns ollos preciosos!

Hoxe rin e case choro

Hoxe comería o mundo,comeríate

Porque ti es ar,es soño

Es sempre bos recordos e tamén silencios

Hoxe estiven no lugar máis fermoso

No recuncho de fondo de pantalla

Hoxe abraceite un sinfín de veces e

seguiriate abrazando outras tantas

Hoxe repetiría isto miles de venres e sábados

Hoxe fugaríame para Italia...e con isto, dígocho todo…

3 comentários:

Anônimo disse...

Ola que tal? Os poema está moi ben. Gustame moito.Un bico.

libertad disse...

Ola que tal? O poema gustoume moito, segue así.

xenevra disse...

"escribinche poemas nos teus beizos" marabilloso poema nun texto enrededado en rotundas figuras literarias que o axudan a nacer. medrar e, tras lectura suavizada con aliteracións, chegar ao final. Rotundo!!!