chea de ver as herbas mexadas dos teus pés
quero morrer no teu peito
abrazada a ti, contigo
sentir como arde o desexo nos teus dedos
suspirar o teu aire
esperar a q a vida xegue a por nos...
morrer nas vendimas do soño da miña xente
non soltarte xamais!
escoitar poetas q escriben poesia nas noites de inverno
nas noites de inverno
q só nos importemos o un o outro
amando sen prohibicions
amandonos sen limites
nun enorme mundo
escoitando os teus pasos cara min
buscando un lugar na adversidade
furarche os beizos coas ghañas q teña de q a lúa non fuxa
recordando as tuas caricias,
os teus bicos
desfacendo os desexos
recordandote a ti, os dous
agarate no lugar onde se perde o mundo
vivams cada minuto cm se fora o ultimo suspiro xuntos
como se o sol perdera o seu calor
sumerxirnos nun bico eterno...
como se a lua escrbira cancións de pop-rock
sen soltarnos
mirandonos os ollos
nunca, sempre abrazados!
vaciando a soidade
bicandonos, amandonos
ti e eu, xuntos
eu,amarrareite tan foteq respirarei só polos teus pulmons
loitando por nos
mirando a diante
sen chorar
por estar sempre xuntoos!
sen mirar as kostas
ti as miñas e eu as tuas
sen importarnos o resto do mundo
solo ti e eu
pasndo x enriba d todo
e bicarnos baixo a choiva
vouche escribir cancions de mel kos meus beizos nese lugar onde se perden o norte e o sur
nos teus beizos
baixo a neve
baixo o sol
baixo os raios de decembro
olvidando as vaguedades
olvidando o tempo no q vivimos
esquecendo os vellos amores
sen limites a olvidar
lembrando todo o q qixems olvidar
volando o q nos espera
sen nada q decir
un mundo so para ti e para min
dicindo todo cos noss corpos
no q a unica fronteira
sexmos nos,
o noso amor
a nosa vida
os teus desexos
a miña liberdade
viaxando a deriva dende o noso amor
para vivir un soño eterno
ata o fondo das nosas gorxas
coo as noites q pasei sen ti
buscandonos
amandonos baixo as estrelas nunha noite de verao
só co rumbo dos noss corpos
escoitansote cantar estrepitosamente cando te duchas
loitarei x ti ata o ultimo suspiro q me qde na gorxa
deixando as loucuras sen arrepentimento
nun mundo no que xe poda berrar QRTEE!
e sentir as tuas mans facendome corazóns na procura dun amor q non pode medrar máis*
4 comentários:
o poema gústame un montón ;)
porque o fixestedes entre todas así.. sen máis.. tal e como ian saindo os versos.. e quedou un poema extraño pero chulísimo :)!!
encantadesme*!!!!
pois nada aqui estou despois dun ano. decir que me gusotu o poema,per pensei que nunca acababa. si que debiades estar inspiradas,si ...
pero nada moi ben e moi orixinal
veña
bikiños
kerovos.:.
non hai vangarda que se vos resista, nin sentimento que poida fuxir dos vosos versos. ás veces crear un don, outras un misterio, outras un xogo cómplice que se enreda na noite.
Fico abraiada
bua....buf...este si q é un POEMA EN MAIUSCULAS!!JEEJ
encantam!!cando o empecei a ler non me atraía pero cada vez que me adentraba máis nel..parecía que estaba nun bosque perdida desexando atopar a ese amor inalcanzable...buf non sei como si non chegase o fin para poder abrazalo!!de verdae e 1 dos poemas q + me gustou de todos os que se colgaron dende o ano pasado!!
eña bkños**
son águeda(e que non mo deixaba publicar co nome)xD
Postar um comentário